prathivaram poem
ബാഡ്ജ് നമ്പർ "17,001'
കല്ലില്ലാത്ത റൊട്ടിയും ചെളിയില്ലാത്ത വെള്ളവും നമുക്ക് മതിവരുവോളം കുടിക്കാം പൊന്നേ..
ബാഡ്ജ്
നമ്പർ “17,001′
പുഞ്ചിരിച്ചു കിടക്കുന്ന
മുഖം കണ്ടിട്ടാകണം
അവൾ പതിവിലും
സന്തോഷവതിയായിരുന്നു…
ഉമ്മാ എന്റെ മുഖമെന്താ
വല്ലാണ്ടിരിക്കുന്നു…
ഒരു ഭംഗിയും ഇല്ലുമ്മാ
എന്നെ കാണാനിപ്പോ ..
എന്റെ കവിളുകൾ
നിറയെ പാടുകളാണ്
വല്ലാണ്ട് മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു …
സെയ്നയും ലാറയും
കണ്ടാലെന്നെ കളിയാക്കും…
ഉപ്പാ പെരുന്നാളിന്
മധുരം വാങ്ങുമോ..
ഉപ്പാന്റെ ഹാലക്ക്
കൊതിയായിട്ടാ..
ചുവന്ന കറയില്ലാത്ത
ഉടുപ്പ് വാങ്ങിത്തരുമോ?
എന്റെ പുതിയ ഉടുപ്പിലും
കറപുരണ്ടു ഉപ്പച്ചി…
എനിക്ക് ഉടയാത്ത
പളുങ്ക് ഗ്ലാസിൽ
തെളിഞ്ഞ വെള്ളം
കുടിക്കണം ഉമ്മച്ചീ …
ഉമ്മച്ചി.. ഇന്ന്
നോമ്പ് തുറക്കാൻ…
കല്ലില്ലാത്ത റൊട്ടി
ഉണ്ടാക്കോ…?
എന്റെ പല്ലുകൾ
കുഞ്ഞിയല്ലേ…
പതിവുപോലെ
കുറേ ചോദ്യങ്ങൾ…
പരാതികൾ…!
ഇടക്ക് മറുപടിക്കായവൾ
വാപ്പാടെ താടി വലിക്കുന്നുണ്ട്
ഉമ്മാടെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ്
മൂക്ക് പിടിച്ച് കുലുക്കുന്നുണ്ട്…
ആ ഷുഹദാക്കൾ
പറയുന്നുണ്ടാകും
“പൊന്നേ… റൈഹാൻ വാലിയിൽ
നമുക്ക് ഒന്നിച്ചൊരേദർബാറിലിരുന്ന്
നോമ്പ് മുറിക്കണം ”
അവിടെ പെല്ലറ്റ് വീണു
മോളുടെ ഉടുപ്പ് കീറില്ല..
ബോബ് വീണ്
പളുങ്ക് ഗ്ലാസുകളാരും
ഉടയ്ക്കില്ല …
കല്ലില്ലാത്ത റൊട്ടിയും
ചെളിയില്ലാത്ത വെള്ളവും
നമുക്ക് മതിവരുവോളം
കുടിക്കാം പൊന്നേ..
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ്
ആരൊക്കെയോ
ചേർന്നവളെ
വാരിയെടുത്തു..
കയ്യിൽ ഒരു
ബാഡ്ജ് കെട്ടി
നമ്പർ ഇട്ടു
“17,001”