മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമം: ഫീഡ്ബാക്കെന്താണ്?

ജഗദീഷ് സിംഗ് ഖെഹാര്‍ എന്ന ജെ എസ് ഖെഹാര്‍ ഇന്ത്യയുടെ 44ാം ചീഫ് ജസ്റ്റിസായിരുന്നു. സിഖ് സമുദായത്തില്‍ നിന്നുള്ള ആദ്യ ചീഫ് ജസ്റ്റിസ്. റിപബ്ലിക് ദിനത്തോടനുബന്ധിച്ച് കഴിഞ്ഞ ദിവസം അദ്ദേഹത്തിന് പത്മവിഭൂഷണ്‍ പുരസ്‌കാരം കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചപ്പോള്‍ സുപ്രീം കോടതി മുഖ്യ ന്യായാധിപ പദവിയിലെ ഖെഹാര്‍ കാലം വീണ്ടും ചര്‍ച്ചയിലെത്തിയിരിക്കുകയാണ്. മുത്വലാഖ് ചൊല്ലുന്നത് അസാധുവാക്കി കൊണ്ടുള്ള വിധി പുറപ്പെടുവിച്ച സുപ്രീം കോടതി ഭരണഘടനാ ബഞ്ചിന്റെ അധ്യക്ഷന്‍ ജെ എസ് ഖെഹാറായിരുന്നെങ്കിലും മുത്വലാഖിനെ ശരിവെക്കുന്ന ന്യൂനപക്ഷ വിധിയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റേത്. മറ്റെന്ത് സംഗതിയാണ് ഖെഹാറിനെ പത്മ പുരസ്‌കാരത്തിന് തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ ഭരണകൂടത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്ന ആലോചനക്കിടയിലേക്കാണ് മുക്കാല്‍ നൂറ്റാണ്ട് പിന്നിടുന്ന റിപബ്ലിക്കിന് ഉത്തരാഖണ്ഡ് വക ഏക സിവില്‍ കോഡ് സമര്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. യൂനിഫോം സിവില്‍ കോഡിനെ വീണ്ടും കത്തിച്ചു നിര്‍ത്താന്‍ രാജ്യം ഭരിക്കുന്നവര്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തിലൂടെ അതിന് അനുകൂലമായ തരംഗം ഉണ്ടാക്കാന്‍ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ പണിയെടുത്തിരുന്നെന്ന കാര്യം മറക്കാവതല്ല. പക്ഷേ മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തിന്റെ ഫീഡ്ബാക്ക് എടുത്തവര്‍ ആരാണുള്ളതെന്ന ചോദ്യം അവഗണിക്കാനാകില്ലെന്നാണ് വസ്തുതകള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്.

മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തിലേക്ക് നയിച്ച നിയമ വ്യവഹാരത്തിലെ ഹരജിക്കാരെ പിന്നീട് നാം ഏത് ലാവണത്തിലാണ് കണ്ടതെന്നറിയുമ്പോഴാണ് നിയമത്തിന്റെ പിന്നിലെ താത്പര്യം രാഷ്ട്രീയമായിരുന്നെന്ന ബോധ്യത്തിലേക്കെത്തുന്നത്. പ്രധാന ഹരജിക്കാരിയായ ഷയറാ ബാനുവിനെ കടാക്ഷിച്ചത് ഉത്തരാഖണ്ഡ് വനിതാ കമ്മീഷന്‍ ഉപാധ്യക്ഷ സ്ഥാനമാണ്. ആ ഉത്തരാഖണ്ഡിലെ ബി ജെ പി സര്‍ക്കാറാണിപ്പോള്‍ സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ പ്രഥമമായി ഏക സിവില്‍ കോഡ് കൊണ്ടുവന്ന് “മാതൃക’യായിരിക്കുന്നത്. രാജ്യം ഭരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു സഹായമായിരുന്നു ഷയറാ ബാനുവിന് ലഭിച്ചത്. മറ്റൊരു “സമര നായിക’യായിരുന്ന ഇശ്‌റത് ജഹാന്‍ ന്യൂനപക്ഷ മോര്‍ച്ചയുടെ ദേശീയ സെക്രട്ടറിയുമായി. രണ്ടും ഉദ്ദിഷ്ട കാര്യത്തിനുള്ള ഉപകാരസ്മരണയായിരുന്നു.

2017 ആഗസ്റ്റ് 22നായിരുന്നു ഷയറാ ബാനു കേസില്‍, മുത്വലാഖ് ചൊല്ലുന്നത് അസാധുവാക്കി കൊണ്ടുള്ള വിധി സുപ്രീം കോടതി അഞ്ചംഗ ബഞ്ച് പുറപ്പെടുവിച്ചത്. ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് ജെ എസ് ഖെഹാറായിരുന്നു പ്രസ്തുത ബഞ്ചിന്റെ അധ്യക്ഷന്‍. തുടര്‍ന്ന് 2019ലാണ് മുത്വലാഖ് നിരോധനം പ്രമേയമായ മുസ്‌ലിം വനിതാ(വിവാഹ അവകാശ സംരക്ഷണം) നിയമം പ്രാബല്യത്തില്‍ വരുന്നത്. നിയമനിര്‍മാണത്തെ വിപ്ലവകരമായ ചുവടുവെപ്പായി കൊണ്ടാടിയ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ അതിന്റെ പേരില്‍ അന്നും ഇന്നും ആഘോഷിക്കുകയാണ്. ഭര്‍ത്താക്കന്‍മാര്‍ ഭാര്യമാരെ ഉപേക്ഷിക്കുന്ന പതിവിന് അംഗീകൃത പരിവേഷം ലഭിക്കുകയും അത് സ്ഥാപനവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു മുത്വലാഖിലൂടെ എന്നാണ് കഴിഞ്ഞ ആഗസ്റ്റ് 19ന് കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ സുപ്രീം കോടതിയില്‍ നിലപാടറിയിച്ചത്. 2019ലെ നിയമത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തും മുത്വലാഖ് നിയമത്തിന്റെ പേരില്‍ മുസ്‌ലിംകളെ ശിക്ഷിക്കുകയാണെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയും ചില സംഘടനകള്‍ സുപ്രീം കോടതിയെ സമീപിച്ചതില്‍ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ സമര്‍പ്പിച്ച എതിര്‍ സത്യവാങ്മൂലത്തിലാണ് മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തെ സംഭവബഹുലമെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചത്. പക്ഷേ, മുസ്‌ലിം ഭര്‍ത്താക്കന്മാരെ ജയിലിലടക്കാനും ഭാര്യമാരെ അരക്ഷിതരും നിസ്സഹായരുമാക്കിത്തീര്‍ക്കാനുമാണ് കൊട്ടിഘോഷിച്ച നിയമനിര്‍മാണത്തിന് കഴിഞ്ഞതെന്നതത്രെ സത്യം.

മൂന്ന് അധ്യായങ്ങളും എട്ട് വകുപ്പുകളും മാത്രമുള്ള മുസ്‌ലിം വനിതാ(വിവാഹ അവകാശ സംരക്ഷണം) നിയമം മുത്വലാഖ് ചൊല്ലുന്നതിനെ ജാമ്യം ലഭിക്കാത്ത കുറ്റകൃത്യമായാണ് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്. മൂന്ന് വര്‍ഷം തടവും പിഴയും ലഭിക്കാന്‍ കാരണമാകുന്ന കുറ്റകൃത്യം. അതായത് കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമം കൊണ്ടുവന്ന സമയത്ത് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ചില പ്രധാന കുറ്റകൃത്യങ്ങളേക്കാള്‍ ഗുരുതര സ്വഭാവത്തിലുള്ളതാണത്രെ മുത്വലാഖ് ചൊല്ലല്‍. കലാപമുണ്ടാക്കല്‍, തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകല്‍, അശ്രദ്ധമൂലം സംഭവിച്ച മരണം, കൈക്കൂലി വാങ്ങല്‍, ഭക്ഷണത്തില്‍ മായം ചേര്‍ക്കല്‍ തുടങ്ങിയ കുറ്റകൃത്യങ്ങളേക്കാള്‍ കഠിനതരമാണ് മുത്വലാഖ് ചൊല്ലലെന്നാണ് ഭരണകൂട ഭാഷ്യം. ഭാര്യയെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകല്‍ (Desertion) വിവാഹമോചനത്തിന്റെ പ്രധാന ന്യായങ്ങളിലൊന്നാണെന്നിരിക്കെ മുസ്‌ലിം ഇതര സമുദായങ്ങളിലെ ഭര്‍ത്താക്കന്‍മാര്‍ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുമെന്ന ഭയമില്ലാതെ ഭാര്യയെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുമ്പോഴാണ് വിവാഹമോചനത്തിന് മുസ്‌ലിം വ്യക്തി നിയമം അനുവദിച്ചിട്ടും അതിന് അവസരം ലഭ്യമാക്കാതെ മുസ്‌ലിം ഭര്‍ത്താവിനും ഭാര്യക്കും നരകജീവിതം വിധിക്കുന്നത്.
മുത്വലാഖ് ചൊല്ലുന്നതിനെ മതം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നില്ലെന്നത് നേര് തന്നെ. മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമാനന്തരം അവ്വിധം ത്വലാഖ് ചൊല്ലപ്പെട്ട മുസ്‌ലിം സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതസ്ഥിതി എന്താണെന്ന് നിയമത്തെ ആഘോഷിക്കുന്നവര്‍ അന്വേഷിക്കുന്നത് നന്നാകും. മുസ്‌ലിം സ്ത്രീകളുടെ അഭിമാനമോ അവകാശങ്ങളോ അല്ല നിയമം കൊണ്ടുവന്നവരുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് അപ്പോള്‍ ബോധ്യമാകും. മുത്വലാഖ് നിരോധിക്കപ്പെട്ടതിനാല്‍ അങ്ങനെ ത്വലാഖ് ചൊല്ലപ്പെട്ട മുസ്‌ലിം സ്ത്രീ സാങ്കേതികമായി വിവാഹിതയായി തന്നെ തുടരുന്നു. അതേസമയം പ്രയോഗ തലത്തില്‍ അവള്‍ വിവാഹമോചിതയാണ് താനും. തദ്ഫലമായി ഒരുതരം അര്‍ധ വിവാഹമോചിതകളായി തുടരുകയാണവര്‍. ദാമ്പത്യ ബന്ധം ആസ്വദിക്കാന്‍ വഴിയില്ല അവര്‍ക്ക്. ജീവനാംശവും ലഭിക്കുന്നില്ല. നിയമപരമായി സാധുതയുള്ള വിവാഹമോചനം ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ പുനര്‍വിവാഹത്തിനും അവസരമില്ല. മുത്വലാഖ് ജാമ്യമില്ലാ കുറ്റമാണെന്നാണല്ലോ. അത് ചൊല്ലിയ ഭര്‍ത്താവ് തുടര്‍ന്നും സംരക്ഷിക്കണമെന്നാണെങ്കില്‍ ജയിലിലടക്കപ്പെട്ട അയാളെങ്ങനെ ജീവനാംശം നല്‍കും. സ്ത്രീ താത്പര്യങ്ങളേയല്ല മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതെന്ന് വ്യക്തം. മുസ്‌ലിം സ്ത്രീ പുരുഷന്‍മാരുടെ വിവാഹ, കുടുംബ ജീവിതം താറുമാറാക്കാനും സ്ത്രീകളെ അരക്ഷിതത്വത്തിലേക്ക് എടുത്തെറിയാനുമുള്ള വര്‍ഗീയക്കോമരങ്ങളുടെ കുബുദ്ധിയാണ് മുത്വലാഖ് നിരോധന നിയമത്തിന് പിന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചത്.

ഇസ്‌ലാമിലെ വിവാഹ സങ്കല്‍പ്പത്തെപ്രതി മുഖ്യധാരാ സമൂഹത്തിന്റെ തെറ്റുധാരണയാണ് മുത്വലാഖിലും ബഹുഭാര്യാത്വത്തിലുമെല്ലാം മുഴച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്. ഇസ്‌ലാമിതര മതങ്ങളില്‍ വിവാഹമെന്നത് വിശുദ്ധവും പാവനവുമാണ്. ഇസ്‌ലാമില്‍ അതൊരു സിവില്‍ കരാര്‍ മാത്രമാണെന്നാണ് നമ്മുടെ നിയമ പുസ്തകങ്ങളിലെല്ലാം എഴുതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍ നിയമജ്ഞരും അങ്ങനെ തന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നു. പക്ഷേ, കാര്യം അങ്ങനെയല്ലല്ലോ. “അവര്‍ നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് സുദൃഢമായ ഉടമ്പടി എടുത്തിരിക്കുന്നു’ എന്ന് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കുമ്പോള്‍ തോന്നുംപടി വഴിയിലുപേക്ഷിക്കാവുന്ന ഒന്നല്ല വിവാഹ ജീവിതമെന്നാണ് താത്പര്യം. ഇസ്‌ലാം ബഹുഭാര്യാത്വം അനുവദിച്ചിട്ടുള്ളത് നിബന്ധനകള്‍ക്ക് വിധേയമാണ്. അതൊന്നും ബാധമാകാത്ത വിധം നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് ബഹുഭാര്യാത്വം നിലനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ സ്വയം പ്രഖ്യാപിത പുരോഗമനവാദികളുടെ ഇരട്ടത്താപ്പ് എളുപ്പം മനസ്സിലാക്കാനാകും. ആദ്യ ഭാര്യക്ക് 25 വയസ്സിനു മുമ്പ് കുട്ടികളില്ലാതിരിക്കുകയോ മുപ്പത് വയസ്സിനുള്ളില്‍ ആണ്‍കുട്ടിയെ ലഭിക്കാതിരിക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ രണ്ടാം വിവാഹത്തിന് നിയമപരമായി തന്നെ അവസരമുണ്ട് ഗോവയിലെ ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക്. ബഹുഭാര്യാത്വത്തിന് പച്ചക്കൊടി വീശുകയല്ലേ ഇവിടെ ചെയ്യുന്നത്. അതിനായി എഴുന്നള്ളിച്ചിരിക്കുന്ന ന്യായങ്ങളാണെങ്കില്‍ സ്ത്രീവിരുദ്ധമാണ് താനും. രാജ്യത്ത് പ്രാബല്യത്തിലുള്ള 1955ലെ ഹിന്ദു വിവാഹ നിയമം ഗോവയിലെ ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക് ബാധകമല്ലെന്നും അതില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. അതിനര്‍ഥം ഏകതാനമായ ഒരു സിവില്‍ കോഡെന്നത് മുസ്‌ലിംകളുടെ മാത്രം പ്രശ്‌നമല്ലെന്ന് കൂടിയാണ്. പക്ഷേ ഇസ്‌ലാം ഭര്‍ത്സകര്‍ ഇതൊന്നും കാണില്ല. കണ്ടാലും കണ്ടില്ലെന്നേ നടിക്കൂ.